jueves, 30 de mayo de 2013

"Domani ti svegliarai felice.
Io potrò essere un sorriso per te, il bello ricordo de quello momento dove tutto era delicato, gentile, amabile, dolce... il ricordo delle coccole, delle baci, della fiducia... tutto per avere il tuo sorriso, la tua felicità.
Se tu lo pensi bene non hai perso niente. Adesso ritorni alla tua vita, a quello per lo che tu fai un grande sforzo, quello che ti farà piu felice.
Se tu lo pensi bene non hai perso niente. Hai vinto."
R. L. T. (1968)

Extrañas sensaciones de atracción al caos

Lo vi. Te vi.
Caótico y peligroso.
Sucio y frío.
Las cosas son claras aunque no pueda entenderlas. 
Los actos hablan cuando las palabras escasean.
El caos no es desesperación, el caos es origen.
Veintitrés pueden ser días, horas o años.
Quiero vivir allí, porque no me ata nada, para ver un poco el peligro de cerca, para poder entender las cosas, para poder llegar un día a aislar mi cabeza lo suficiente para poder lograr comprender porque sucede así, porque la apatía.
Sí, he dicho caótico... pero menos que lo actual.
Sí, he dicho peligroso... pero me hará despertar de mi sueño.
Sí, he dicho sucio... pero llevo nueve meses viviendo entre mierda.
Sí, he dicho frío... lo necesito.
Por mucho que siga retorciéndome lo asumiré.

martes, 21 de mayo de 2013

Rugiada

Tu importancia se difumina, lo sientes. Eres lo suficientemente inteligente para ver un poco más allá de tus propios pies. Los detalles lo son todo, pero los tuyos son insuficientes, eres insuficiente. Sí, es una cualificación por debajo de lo mínimo requerido en cuanto a actitud y aptitud.
Equivocarse puede ser cuestión de suerte o de oportunidad un número limitado de veces, lo que viene después es el error, eso que estás cometiendo muy a menudo.
Es muy fácil decir que da igual, que no tiene importancia... tu siempre se la das, al igual que tu apoyo, tu comprensión, tu vida... y no es suficiente.
Si lo piensas bien, aquel árbol que tanto te gusta, o aquel otro que tanto te gustaba hasta que te lo arrebataron de las manos, estaban retorcidos. Sus formas sinuosas te daban confianza y posibilidades, su naturalidad te mostraba simpatía. Y es que era el sufrimiento lo que se reflejaba en su estructura, todo aquello que se marcó en sus ramas debido a grandes traumas y fortalezas, debido a incidentes. 
Quizás algún día crezcas como árbol. 
Quizás algún día luzcas frondoso en la soledad de una gran pradera coloreada con flores. 
Quizás tus raíces encuentren sustento y podrás volver a saborear ese agua que tanto añoras. 
Quizás.

domingo, 19 de mayo de 2013

Col du Galibier

Misticismo e historia se unen en una alianza perfecta. Espectáculo y nieve se congregan en sus proximidades. Frío y sol caracterizan sus días.
El niño ansioso por descubrir sus misterios se echó a llorar desconsolado ante el muro de nieve. Tras una senda de frío, esfuerzo e ilusiones todo se vino abajo. Los falsos túneles reflejaron su llanto al pasar, la nieve lo acariciaba, el viento y el frío intentaban burlarse de el y la montaña benévola lo invitaba a probar otro dia.

viernes, 17 de mayo de 2013

Roberto Vidal Bolaño

Así como falan as augas rebuldeiras ao petar coas rochas teimudas. Así como fala o vento zoando nas ponlas máis elevadas dos pinos. Así como falan os camiños enrevesados i escondidos. Así como fala a costa cambiante entre dozura e rudeza. Así como falan os montes redondos i enigmáticos. Así como fala a choiva constante e rítmica. Así como falan as pedras, o sol as cabuxas o ceo. Así como falan as flores, as bruxas, os cregos. Así como falan os toxos, o oruxo, o medo. Así como falan as vides, as cruces, os queixos. Así como fala o neno coa nai, o labrego. Así como fala ata a morte para que todos a escoiten, porque falar non ten cancelas, porque falar non ten medo.

miércoles, 15 de mayo de 2013

Malta

أمس ذهبت لرؤية لك، عاد الخاص بك ابتسامة تنوير لي والساقين الخاص بك يتم إرجاعها إلى والتفويضية وعينيك مرة أخرى أصبح هدية عظيمة. شكرا.

Siamo nella merda

Stai vivendo oggi.
Lo piu importante è il tuo sorriso ogni matina. Qual è il problema?
Vedrai domani quello che succedera. Se tu cominci a preocuparti per quello che può succedere non aprofitarai quello che stai vivendo. 
Prova di farlo, prova di avere un buon ricordo, prova di salvare nel tuo pensiero  il momento che ti ha piaciuto, il momento che ti ha sorpreso, un numero, una lettera, il quaranta quatro, il sedici, la ese...
Per me questa frase deve avere un altro senso, deve rappresentare felicità, deve rappresentare affetto, amicizia, fiducia... tutte queste parole che non si trovano così facile.
Lo so, un giorno arriverà, un giorno avrà freddo... ma io non mi dimenticherò di tante parole, di tanti gesti, di tante coccole.

martes, 14 de mayo de 2013

Pecetto

Pouco a pouco van quedando atrás as nubes, esas que impiden que a claridade guíe os pasos. Pedalada tras pedalada mengua o osíxeno e aumenta o aire puro. Perdo de vista todo aquelo que representa, en xeral, a falta de valores. Adentrándome paseniño na natureza, intégrome, agudizando os sentidos da vista, do oido e do olfato reprimidos para non sentir todo aquelo que aborrezo. O cansazo faime sentir vivo, faime sentir útil, dame razóns para soportar farsas e enganos da vida artificial. O cumio sempre é o obxetivo evidente, pero non o principal...
Aquel pequeno pobo álzase preto da montaña para observar todo aquilo que acontece no val e aloumiñalo coas súas cerdeiras en flor que nun tempo non moi distante saciarán a miña fame. 
Con todos os meus sentidos activados volvo á realidade polo camiño máis escabroso posible, cheo de enerxía natural e todo comeza a fluír. Os paxaros desvélanse ao meu paso, silencioso e imperceptible, con pes de gato. Serpes e demáis saurios abandoan a súa posición de captación de enerxía por instinto, tras comprobar que fiarse dos humanos sempre é un erro.
As herbas da cuneta comezaron a moverse e a auga volveu a correr libre, o vento apareceu e o tempo parouse. A dous metros de min a preciosa besta saltou para comezar unha carreira cara a tranquilidade, montaña abaixo, ignorando aquelo que o rodea porque non é importante. O xabarín è o rei da montaña, e como tal reclama o seu terreo. Non serei eu quen llo impida.

el Gran Verde

Encarcelado e impotente se retuerce de dolor, intentando liberarse de sus ataduras, de sus límites y sus limitaciones. Incomprendido se da por vencido, dejándose llevar por el viento, sin rumbo, siempre a la deriva, señalado para bien y para mal.

domingo, 5 de mayo de 2013

Ti piace il rosso?

Mi sveglio presto, con energia. Il sole cerca il piccolo buco nella finestra per dire che il giorno è cominciato, per dire che la tua vita ha bisogno di qualcosa in piu che dormire... e io lo ascolto. Con attenzione ascolto quello che vuole dire, concentrato e con interesse.
Mi parla piano. La sua voce si muove con il vento raccontandomi quello che ha visto. Sempre mi dice quanto gli piace quella montagna, da settembre sempre dorme con lei, dimenticando il mare, dimenticando tutto ciò che è accaduto in estate. Gli piace accarezzare la sua pelle e fondere la neve piano, per scoprire la sua vera geografia, nascondersi dietro gli alberi disegnando con le ombre figure che solo esistono nella sue mente.
Il ricordo del mare mi fa pensare alla spiaggia con il caldo e non voglio piu la mia maglia. Devo uscire e respirare un po', camminare una lunga via nel mezzo della strada senza paura, il sole mi guarda.
Mi vesto e prima di aprire la porta mi rincontro con il cioccolato... la mia tentazione non mi lascia uscire e mi chiama dalla cucina. Sono debole, per favore non essere crudele.
Nella via le macchine non mi lasciano ascoltare l'astro re. La natura si esprime in un modo diverso nella città, un modo che non mi piace per niente. Dove camouflage non significa verde o marrone, dove silenzio non significa sicurezza, dove albero non significa rifugio, dove fiume non significa ossigeno... voglio fuggire a quella montagna e scoprire tutto quello che mi racconta il mio amico, ricominciare a respirare e pensare tranquillamente ascoltando l'acqua uscire della sorgente.


murmures

Por mucho ánimo que tengas o aparentes, a pesar de todas esas máscaras y disfraces que utilizas, aún con toda esa palabrería barata que distrae del tema principal... necesitas esos detalles que te mantienen en pie.
Esos gestos sin razón momentánea te dan la vida, te alegran y apoyan. El más sutil abrazo, el más delicado detalle, solo es esa señal que hace que sientas que se acuerdan de ti, que valoran tu presencia. Muchos momentos no necesitamos más que una mirada, una palabra, una sonrisa, una confesión, un lamento...

Sus ojos

Un día nuestras miradas se cruzaron. La intensidad me hizo daño, llegando a irritar mis ojos. No pude comprender la pureza que veía, la sensibilidad. La perfección comenzó a dañarme y atraerme para despojarme del resto de mi vida. Nada valía la pena, todo era simple y decepcionante. Sus ojos eclipsaron mi percepción. Sin rumbo fijo, mi mirada desesperada se comporta como un adicto en busca de su desahogo. Recuerdo aquel domingo... al igual que hoy... y me invade una sensación de impotencia. Dormir poco, pensar mucho... la conclusión se resume en una mirada.

viernes, 3 de mayo de 2013

Soy de Ragusa

Al final todo se resume en ver quien es el más débil. A quien le afectan las cosas, quien puede soportar menos, es una cuestión de fortaleza.

La mafia ya no mata... ahora se dedica a extorsionar y tejer entramados políticos que llegan hasta todos los puntos de la sociedad. Esa imagen peliculera con el calor y los matones se quedó atrás. Los focos de poder están en el norte y es allí donde trasladan sus actividades para controlar grandes eventos, infraestructuras, asociaciones, droga...
La mafia es negocio, es política, es buscar el beneficio propio a costa de una competencia desleal basada en actividades ilegales de tráfico (ya sea droga o armas). Este cáncer se extiende por todos los polos de poder, sin remedio, sin que una sociedad dormida le pare los pies.
Existen grupos de periodistas que lo denuncian, que investigan, que publican todo aquello que piensan y descubren para ser honestos con lo que creen. Mi respeto hacia ellos es infinito, mis letras están a su disposición.

Las luchas justas siempre son muy largas, pero el débil lucha sin razón y la razón es fortaleza.

jueves, 2 de mayo de 2013

Cada un debe aguantar as súas, chegar a cama e ser capaz de soportar todo o que poida xirar na súa conciencia. Que descanses (so se o mereces)

veintiuno de abril

Fatídico día.
La escasez hizo secar el manantial. 
Todo aquel torrente desapareció, dejando a su paso una enorme polvareda que no me deja respirar, que no sacia mi sed, que no aporta frescura a mi seca piel...

Fatídico día donde el nosotros dejó de ser tuyo y mi soledad comenzó a recuperar su puesto. 
Mi adicción a la naturaleza está coja sin ti y busco refugio en cuevas horadadas en la nieve que vuelve a reinar los montes, sin hacer caso de lo que la primavera significa.


Triste y melancólico caminaré hacia la fuente lentamente, disfrutando de la brisa, aguardando el regreso del agua.

arrisquemos con amigo

Queremos resumir todo aquelo que nos acontece para expresalo en forma de victoria ou derrota. 
Pretendemos sintetizar ao mínimo as cousas que caen nas nosas mans dándolle un sentido práctico.
Dispoñémonos a crear valoracións simplistas e vanais dos máis complexos sentimentos, esquecéndonos que o ideal sería sentilos e non comprendelos. 
A diferencia entre disfrutar das boas cousas ou preocuparte polas malas está na actitude que decidas ter.
 Poderás crer que isto é un alegato en favor do "carpe diem"... eu chamaríao un alegato pola saúde mental.

miércoles, 1 de mayo de 2013


Hablemos de dinero.

Grito sin parar, al aire, al cielo, suplicando lluvia para borrar de mi piel las marcas de la efímera existencia. El contacto con la tierra me tranquiliza, los árboles me proporcionan oxígeno y muchas veces sustento y cobijo. La tranquilidad solo se ve turbada por alguna que otra pelea entre animales que no se alarga mucho.
Miro a los ojos de la persona que me acompaña y vuelvo a esbozar esa sonrisa que termina en un tierno abrazo.  
Je ne comprends pas. Non posso capire. Why do you say this?
Terás toda a razón do mundo, e aínda así non é suficiente. A choiva caerá incesántemente no tellado, creando ríos, escorregando e limpando as tellas, levando nese torrente crepuscular todo aquilo dubidoso, todo aquilo sen suficiente aplomo para resistir o atractivo da diversión. 
Hablar en clave es divertido, me hace sentir especial, a todos nos pasa. Nos gusta que nos pregunten que significado tiene, tirar de la cuerda un poquito más, acercar la comida hasta un punto donde casi se saborea para apartarla de golpe. Esto puede ser entendido como crueldad.
Jeg elsker dig rigtig meget. Mutta te minut kärsivät enemmän. Hayatımda oldu en iyi şey sen. Она должна быть все проще. Das Ergebnis bleibt abzuwarten. Beijos Księżyc.