Estás castigado

Cuando no tengas nada que decir, mejor estás callado.
Cando non teñas nada que dicir, mellor estás calado.
Quando non hai niente a dire, meglio stai zitto.
Cuando no tengas nada que decir, mejor estás callado.
Cando non teñas nada que dicir, mellor estás calado.
Quando non hai niente a dire, meglio stai zitto.
Cuando no tengas nada que decir, mejor estás callado.
Cando non teñas nada que dicir, mellor estás calado.
Quando non hai niente a dire, meglio stai zitto.
Cuando no tengas nada que decir, mejor estás callado.
Cando non teñas nada que dicir, mellor estás calado.
Quando non hai niente a dire, meglio stai zitto.
Cuando no tengas nada que decir, mejor estás callado.
Cando non teñas nada que dicir, mellor estás calado.
Quando non hai niente a dire, meglio stai zitto.
Cuando no tengas nada que decir, mejor estás callado.
Cando non teñas nada que dicir, mellor estás calado.
Quando non hai niente a dire, meglio stai zitto.

Epístola

É totalmente distinto. Non che importa o máis mínimo, xa podo dicir mil cousas que non che importa e esa falta de interés faime sentir estúpido... iso non o vou a permitir.
A miña concentración vai a continuar centrando os meus movementos e iso non o podes disturbar, porque non o vou a permitir. Prescindirei de todo o necesario por moito que me guste, por moitísimo que me guste. En ocasións os demáis tamén cometen erros e teño que deixar de asumilos. Responsabilízate das túas accións, cómete o orgullo e asúmeo, as desculpas sobran, demóstrao con actos.
Sí, é verdade, estou moi enfadado, pero non me vai a influir. Volvín a ser xeo no medio do verán. Volvín a ser xeo no confín da montaña. Volvín a ser xeo mentres o corazón é un volcán.

Ao pasar de mil

Foi de repente, como todo o inesperado, cambiou a túa actitude e o universo deuse conta.
Así de repente, como todo o inesperado, aparecen os raios de sol entre as copas das árbores para mostrarche onde estás, para guiarte.
Tan de repente, como todo o inesperado, pode ser unha película, a choiva, un bico, un soño, unha canción, un regalo, un adeus, un reencontro, a neve, unhas pequenas pedras...
Todo o inesperado fai que caias ou voes, pero cambiará o teu estado, fará que te movas, que espertes, que reacciones.
Onte foi un día lungo, de máis de mil horas, con máis de mil pulsacións, con mil bágoas, con mil historias, con mil sorpresas, con mil recordos, con mil sorrisos, inesperado.

Vuoi la tua publicazione?

Estate vicino alla fine, un piccolo gruppo di ragazzi fanno una passeggiata vicino al fiume.
Il sole, l'aira, il acqua... avevano tutto per essere sempre giovane. Sempre faccevano quello che volevano, avevano soldi e tempo per spendere... oh che bella vita, la musica suonava al ritmo delle suoi bici.
La mia sorpresa quando quella ragazza si ha svegliato e ha detto: io voglio salire!
Brava, non ho un'altra parola, a queste momento la sua imagine per me era ammirevole. Cinque kilometri di salita, una oportunità per dimostrare che lei puo fare quello che vuole.
Buon viaggio, grazie per tutto.

Tramonto = ilusión

A ventana aberta permitía respirar ese aire viciado pero fresco. Asomeime para saciar a miña curiosidade, e degustarme con ese intre onde dubidas se as túas predicións son fruto da razón máis imparcial ou da impulsividade dos teus sentimentos. Foi nese intre onde o ceo se veu abaixo. A auga levaba consigo meses de problemas e nubes, lavando e incluso arrancando todo aquelo superficial e impuro.
Agora está lavado e non me importa, dirás o que queiras pero os actos sempre falan máis alto do que as túas palabras poden gritar.
Estarei perdido, porque as miñas marcas nas rúas foron borradas. Se queres acompañarme terás que adaptarte, non te vou a seguir. Escarmentei suficientemente como para deixar ao meu instinto, e seguir os pasos que me levaron a errar.
Estou moi cansado, pecharei os ollos para ver onde me dirixo, sen deixar de estar atento, recordando o pouco que aprendín, esquecendo o pouco que me regalaron, vendendo todo o que poida ter valor para comprar paciencia e con ela aturarte.
Mañá levantareime sen fame, un día lungo e productivo e ti non poderás impedilo.
Un ano despois todo volve a comezar. Benvido á aventura.

La extraña pareja

Dr Jeckyll & Mr Hyde se pelean, se aman, se odian, se abrazan, se conocen, se entienden, se cuidan, se ríen, se hablan, se gritan... comparten.
Su mundo está lleno de locuras, diversión, desorden, informalidad... hasta que llega un punto donde todo se vuelve serio, donde todo deja de tener importancia y se deja al margen para atender aquello que es prioritario. Es en ese momento donde se sacan su máscara, aquella con la que el mundo está hecho de caramelo y gominola, y la madurez fluye.
Es la generación de transición, aquella que está en el precipicio, y es ahí donde viven. La perdición de los noventa los llama a gritos desesperadamente. Afortunadamente sus influencias eran puras y su alma en parte es pulcra... ahora depende de ellos. Seguirán siendo bipolares pero podrán elegir que lado será el dominante.

M

Pode ser que eu lle de as voltas a todo en vez de disfrutar os momento. Simplemente será, sen pensar no que puido ser, no que sería, ou no que foi.
Todo me da rabia, a miña impotencia supera á paciencia e todo o que sae dos meus adentros é cruel e despiadado. Por momentos son incapaz de esquencer esos detalles que me escocen, esos detalles que tanto dano me fixeron e me fan cando veñen á miña memoria... erradamente quero botarchos en cara e pagarche coa mesma moeda, a venganza que fai que se reabra unha ferida volvendo a equivocarme.
Sei que perdín moito do que con esforzo gañei, non son tan estúpido.
Deixaron de preocuparme moitas cousas, so espero que algún día ti teñas tan claro o que queres que vaias a buscalo.