Primeira noite dando voltas na cama, levantándome cada hora, descansando sen durmir, para comezar un novo día con moitísimas ganas de comerme os kilómetros e descubrir o corazón dos Alpes.
A neve arroupou o meu descenso, suave e continuo, onde os meus ollos non podían abrirse máis, onde atopei a miña futura casa. Estradas abertas na montaña desembocaban en tuneis terroríficamente estreitos.
A chegada ao pe do Alpe d'Huez descubriu un pobo encaixado entre paredes de pedra de centos de metros, que calanizaban augas, estradas, vexetación, animais...
Esa ascensión, soño ciclista, era moi distinta ao Galibier. Despegado da súa natureza, todo estaba impregnado dun olor a fume, a combustible, todo mezclado coa historia e o esforzo.
As cabuxas dos soños saltaban das nubes aos cantís, e tiraban pedras ao val, creando un son aterrador.
No hay comentarios:
Publicar un comentario