A chaira convirte o amencer nunha lunga difuminación do teu sorriso. Os campos xeados son a súan continuación. O ceo cansado da túa felicidade comeza a enfurecerse trocando as nubes de cor, espertando pereosos e vagos que usan a escuridade para ocultar as súas debilidades.
No hay comentarios:
Publicar un comentario