martes, 23 de abril de 2013

14 213 36 514 710 815 912 1116

A terra chama insistente
sen vacilar, chea de alento.
Os días son estranos
dun calor persistente.
Os animais dubidan nos pasos
ven embruxos i enganos.

Queremos apurar,
vivir axiña, sen pausa.
Deixamos de prestar atención 
para poder chegar.
A meta céganos,
caemos na mesma equivocación.

Finalmente somos sustento
renegamos de avisos
ignoramos a causa.
Somos humanos.

No hay comentarios:

Publicar un comentario